Albert de Vries

Met een kleine twinkeling in zijn ogen staat Albert de Vries op om zijn eigen bariton van boven in zijn seniorenwoning op te halen. Nadat hij officieel gestopt is als spelend lid van de muziekvereniging heeft hij deze bariton gekregen van zijn kinderen. ,,Echt een hobbyisten bariton”, lacht Albert.

Als de ‘kleine’ bariton beneden is geïnstalleerd, bekent Albert dat hij ‘nog maar een heel enkele keer’ op het instrument speelt. Door problemen in zijn kaak lukt het helaas niet langer om ‘echt goed’ op het instrument te kunnen spelen. ,,Ontzettend zonde”, vindt ook Heintje, de vrouw van Albert. “Hij deed het zo ontzettend graag.”

Albert is op dit moment 63 jaar lid van de muziekvereniging. ,,Wat dat betreft vliegt de tijd”, stelt hij laconiek. Van het 63 jarig lidmaatschap is Albert 60 jaar spelend lid geweest.

Alberts muzikale carrière begint als hij veertien jaar oud is. ,,Mijn broer was op dat moment lid van de muziekvereniging. Plichtsgetrouw ging hij elke week naar de muziek toe. Op dat moment was de muziekvereniging op sterven na dood. Om het ledenaantal te verhogen, werd ik erbij gehaald. Het leek mij wel leuk.” Helaas was dit deel van Alberts muzikale carrière maar van korte duur. Na zes maanden besluit Albert er weer mee op te houden. ,,Ik zag het niet meer zitten. Ik dacht: dat leer ik nooit, die boeken.”

Na een tussenperiode van zeven jaar weet de muziekvereniging Albert toch weer te vinden. ,,Toen ik eenentwintig jaar was, ben ik weer teruggevraagd door de muziekvereniging. Het ledenaantal was in de tussengelegen periode niet verbeterd, en ze wisten dat ik wel een beetje kon blazen. Ik werd gelijk tussen het orkest gezet, en ben vanaf toen nooit meer weggegaan”, lacht Albert.

In de periode na zijn diensttijd leert Albert ook Heintje beter kennen. Heintje is van oorsprong ook een Uddelse, net als Albert, en het zijn dan ook geen onbekenden van elkaar. Na een tijdje besluiten om te trouwen, en krijgt het stel zes kinderen. Zij hebben allemaal ‘geproefd’ van de muziekvereniging, maar op dit moment is alleen zoon Jan nog lid, alsmede zijn twee dochters Esther en Deborah.

Bij een kleine vereniging krijg je er snel een taak(je) bij. Alleen bariton spelen heeft Albert dan ook nooit gedaan. Naast muzikant is Albert nog secretaris en bibliothecaris van de vereniging geweest. Dat laatste was maar van korte duur. ,,Het vak van bibliothecaris mag niet onderschat worden. Het is lastig. Je moet altijd de muziek van jezelf, en van anderen op orde hebben. Als ik vroeg aan de leden of zij hun muziek wilden inleveren, waren er altijd wel een paar die dat vergaten. Dan was het niet op orde en daar kan ik niet goed tegen”, stelt Albert. ,,Jij bent ook zo’n pietje precies”, voegt Heintje daar aan toe. ,,Dat helpt dan ook niet mee.”

Daar staat tegenover dat Albert twintig jaar secretaris is geweest. Albert heeft het overgenomen nadat de huidige secretaris, zijn broer, in Putten ging wonen. ,,De post kwam tenslotte bij mijn ouderlijk huis binnen. Het was logisch dat ik het nu over zou nemen.” Dat hij het twintig jaar zou volhouden had Albert niet verwacht. ,,Dat soort dingen bedenk je niet van tevoren”, lacht Albert hard.

Naast het ontvangen van de post, was Albert vanaf dat moment ook officieel bestuurslid, wat ook inhield dat hij alle notulen van vergaderingen bij moest houden. ,,Een hele klus”, weet Heintje toe te voegen. ,,Hij bewaarde alle notulen in een schrift, wat in een keukenlaadje lag. Daar stond echt alles van de vereniging in.” Helaas is het schriftje nadat Albert het secretariaat heeft overgedragen aan zijn opvolger kwijt geraakt. ,,Het is een keer aan iemand uitgeleend, alleen weet niemand meer aan wie”, stelt Albert. Dit zit hem nog steeds erg dwars. ,,Er is toch twintig jaar aan verenigingsgeschiedenis kwijt. Ik hoop dat het ooit nog ergens bovenwater komt.” Al vreest Albert voor het ergste.

Dat Albert echt een verenigingsmens is blijkt uit zijn lidmaatschappen bij zusterverenigingen van Juliana. Samen met Heintje heeft hij jaren op de psalmzangvereniging gezeten, en met twee andere leden van Juliana is hij zeventien jaar lid geweest van het seniorenorkest in Klarenbeek. Daarnaast is Albert 25 jaar in dienst getreden van de vrijwillige brandweer. Tot zijn grote spijt moest hij er op zijn 55ste mee stoppen. ,,Dat zijn nou eenmaal de regels bij de brandweer”, stelt Albert.

Bij zijn veertigjarig jubileum is Albert benoemt tot lid in de Orde van Oranje Nassau voor zijn verdienste bij de muziekvereniging en de vrijwillige brandweer. Voor de muziekvereniging is dit ook de aanleiding geweest om Albert op dat moment te benoemen tot erelid van de vereniging. ,,Dat is een dag om nooit te vergeten”, aldus Albert.

Ondanks dat Albert geen spelend lid meer is, is hij zijn muziekvereniging niet vergeten. Hij slaat samen met Heintje geen concert over, en zo nu en dan laat Albert zich zien op de repetitieavond. Hij zit dan voorin in de zaal te luisteren naar wat het orkest op dat moment aan het repeteren is. Lacht hij vrolijk en kijkt hij rond, dan klinkt de gerepeteerde muziek goed. Kijkt Albert naar beneden, dan wordt voor de meeste muzikanten duidelijk dat er op dat muziekstuk nog even geoefend moet worden. Zijn gehoor is wat dat betreft nog opperbest. Zo draagt Albert ook nu zijn steen(tje) nog bij.